İlişkiniz neden yürümedi?

İlişkileriniz hep “mutsuz son”larla mı bitiyor? Peki ama neden?

İlişkinizin yürümemesinde sizin bir kusurunuz var mı? Varsa kusurunuz ne? Belki de yanlış yaptığınız bir şeyler var?

“Kader” demek pek kolaycılık olmaz mı?

Bir şeyleri kadere bağlamadan önce, ne gibi hatalar yaptığınızı bir gözden geçirmekte yarar var.

Aşağıdaki cümlelerden ilişkinizin bitme nedeni olarak gördüklerinizi ya da biten ilişkinizin ardından kurduklarınızı işaretleyin:

      “Keşke üstüne bu kadar düşmeseydim!” 

      “Durmadan telefon etmeseydim!” 

       “Bu kadar kıskanmasaydım, birazcık rahat bıraksaydım…” 

       “Hiç durmadan ‘evlenelim’ dersen adam kaçar tabii, haklı!” 

       “Benim nasıl bir insan olduğumu anlamadı.” 

       “Ben ona layık biri değilim.”

       “Beni ‘kolay kadın’ sandı, o yüzden terk etti.” 

       “Şişmanım.” 

       “Güzel değilim.” 

       “Burnumu estetik ameliyatla düzelttirsem beni de beğenirler.” 

       “Göğüslerim minicik / göğüslerim kocaman!” 

       “Kalçalarım kocaman!” 

       “Boyum kısa!” 

       “Sivilcelerim var!” 

       “Makyajımdan hoşlanmıyordu!”

       “Saçlarım neden kıvırcık?” 

       “Allahım ben neden böyleyim?” 

       “Yaşam standartlarım onunkinin çok altında!”

       “Pek kültürsüzüm!”

       “İngilizce bilmiyorum!”

       “Üniversite mezunu değilim!”

       “Haklı beni terk etmekte…”

Hangisini işaretlerseniz işaretleyin, aslında bunlardan hiçbiri sizin sandığınız gibi terk edilmenizin asıl nedeni değil. Ya da bunlar istediğiniz gibi bir sevgilinizin olmasına engel değil. Ne böyle kompleksler yüzünden sevgiliniz olmadı, ne de böyle sudan nedenlerle terk edildiniz.

Aslında bunu siz de biliyorsunuz. Ama en kısa yoldan bu tür cümlelere sarılmak her zaman kolayınıza geliyor.

Yoksa daha derinlere inmek, meselenin özünü keşfetmek çok uzuun yolculuklar gerektiriyor ki, asıl istenen mesele hallolsun, çözüm de hap gibi bulunsun diye beklenip duruluyor.